Verhaal achter de aanvraag: “In de Illusie” van het Verhalen Cabinet
Vrouwen achter de goochelaars in de spotlight
“In de Illusie” van het Verhalen Cabinet draait de schijnwerpers om naar de vrouwen achter Joodse goochelaars Ben Ali Libi en Professor Philippini. George Tokaya, geïnspireerd door zijn eigen ervaringen als goochelaar, besluit de aandacht te verschuiven naar deze vrouwen, met als doel een dieper verhaal te vertellen over de rol en betekenis die zij hebben gespeeld bij het succes van beide goochelaars.
Zo begint de reis met het uitzoeken van de situatie rondom beide goochelaars die leefden in de periode voor- en tijdens de tweede wereldoorlog. Er blijkt een mooi verhaal in te zitten. In een vroeg stadium overlegt George al met verschillende mensen om het verhaal levensvatbaar te maken voor het toneel. Het project begint vorm aan te nemen.
Om de voorstelling te kunnen financieren moet er uiteraard aan fondsenwerving worden gedaan en wordt besloten ook subsidie aan te vragen bij de Kunstraad. Omdat George Tokaya nog geen ervaring heeft met het aanvragen van subsidie krijgt hij hulp van de mensen van het Kultuurloket. Zij helpen bij het maken van een goede begroting en een duidelijk verhaal.
De aanvraag resulteert in een positieve uitslag: De subsidie wordt toegekend. “Omdat we gelijk aanspraak konden maken op een voorschot van 75 procent konden we ook echt aan de slag”. De cast gaat 2 keer per week repeteren met Ben Smit als regisseur. De klik tussen de beide hoofdrolspeelsters en de regisseur is uitstekend waardoor de cast het beste in elkaar naar boven haalt. De rol van George als beide goochelaars is bewust klein: Hij is er om de twee vrouwen te laten ‘shinen’.
Als op 12 mei 2023 alles klaarstaat voor de première in de synagoge te Groningen krijgt het team te maken met een grote tegenslag: Door verdrietige omstandigheden kan een van de hoofdrolspeelsters niet spelen en de première moet worden afgelast.
George: “We zijn die dag met de hele crew bij elkaar geweest om de gebeurtenis met zijn allen een plek te geven. Daarna ga je pas kijken naar de andere kant van het verhaal: Doordat de première niet doorgaat loop je inkomsten mis en heb je wel alle kosten al gemaakt”. In gesprek met de Kunstraad passen we onze speellijst aan. We gaan wat minder voorstellingen doen waardoor de voorstelling toch gespeeld kan worden. “Mede door hulp van de Kunstraad slaagden we erin om onze première alsnog in de Synagoge te kunnen spelen.
En daarna? De voorstelling is een succes. met uitverkochte zalen en zelfs wachtlijsten voor tickets. Het succes van de voorstelling opent de deuren voor uitbreiding naar andere locaties buiten Groningen, zoals Amsterdam. Dit brengt nieuwe uitdagingen met zich mee, waaronder het zoeken naar nieuwe fondsen. Dat is nog een uitdaging. George pleit daarom voor meer steun voor Groninger producties die verder het land in willen. Het is immers ook een goed visitekaartje voor Groningen.
Vragend naar meer ideeën of tips om het culturele klimaat in Groningen verder te verbeteren zegt George: “Amateurprojecten kunnen veel baat hebben bij het aan laten sluiten van een professional. Het kan de kwaliteit van een project echt ten goede komen. Het werkt als een spiegel voor elkaar”.
Tot slot vertelt George dat er ook al een idee is voor een nieuwe voorstelling. Maar eerst nog onze huidige voorstelling spelen komend jaar. De rest is toekomstmuziek.
